Τα Ωάρια Και Το Σπέρμα ~ The Eggs And The Sperm

«Τα ωάρια και το σπέρμα»   Φθινόπωρο 1992

Πάρε με, πάρε με...

μακριά, μακριά...

μαζί σου, μαζί σου...

ακόμα και στο διάολο!

Νύχτες γυμνές, απόμακρα κορμιά,

βασανισμένοι πόθοι, άχαρες ελπίδες.

Μια ηλιαχτίδα, μια ηλιαχτίδα,

άστη να μπει, άστη να μπει...

Άνοιξε το στοιχειωμένο παράθυρο σου,

φτιάξε την ερειπωμένη πόρτα σου,

κι άσε με να μπω μέσα.

Κλόουν και πόρνη ψυχή μου,

φτύσε το σκουλήκι μέσα μου,

κι άσε με να βγω έξω.

Φρούριο αγέρωχο, πάντα ζωντανό,

απόρθητοι σκοποί, άγρυπνοι στόχοι,

πεθαμένοι όλοι εκεί, θαμμένες πόλεις,

φτάνει να ‘μαστε μαζί, μικρή μου...

Πλύνε τα άντερα σου...

Κάψε τα ρούχα σου...

Θυμήσου, είσαι νέος ακόμα,

αλλά αυτός ο τόπος ταπεινά παλιός.

Κλάψε και γέλασε, ο καιρός προσπερνά,

οι εποχές αλλάζουν γρήγορα,

μεταμορφωμένες σε φανταστικά ωάρια,

ψάχνοντας το βιαστικό πλέον σπέρμα...