Οι Αυταπάτες Των Εκλογών ~ The Illusions Of Elections

Οι αυταπάτες των εκλογών   23,24-5-2014

μια συζήτηση για την Αντικαπιταλιστική Αριστερά και τον

Αναρχικό Αντιεξουσιαστικό Αντιφασιστικό Ανένταχτο χώρο

Σαν πρώτη αποτίμηση σας παραπέμπω στο ακόλουθο κείμενο, του Κ. Μαραγκού, το οποίο προσυπογράφω σχεδόν στο σύνολο του:

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ

http://avantgarde2009.wordpress.com/2014/05/19/mia-proti-ektimisi-ekloges-19-5-2014/

υπόμνημα:

ΑΑ Αντικαπιταλιστική Αριστερά (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΕΚ, ΚΚΕ μ-λ, Μ-Λ ΚΚΕ, ΟΚΔΕ, ΣΧΕΔΙΟ Β)

αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΑΑ)

4Α Αναρχικός Αντιεξουσιαστικός Αντιφασιστικός Ανένταχτος χώρος

ακδ άλλες κινηματικές δυνάμεις ΕΠΑΜ, ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ

ΧΑ φασιστική/ναζιστική/εθνικιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή

ΜΔ Μνημονιακές Δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ)

ΑΔ Αντιμνημονιακές Δυνάμεις (ΑΝ.ΕΛ., Οικολόγοι Πράσινοι)

Αυτό που θέλω να διευκρινίσω κι αυτό που με ενδιαφέρει τελικά να διερευνήσω είναι κατά πόσο αυξήθηκε το ποσοστό -και σε απόλυτα νούμερα- της αριστεράς [αλλά και του 4Α χώρου στο διάστημα από το 2010 και μετά], ποια είναι η αριστερά σήμερα, πόσος και ποιος είναι ο κόσμος που συμμετέχει κάτω στο δρόμο, αν μπορεί να γίνει κυβέρνηση της αριστεράς, και τέλος ποιον δρόμο πρέπει να τραβήξουμε από εδώ και στο εξής σαν ΑΑ ειδικότερα, σαν αριστερά γενικά και τέλος σαν 4Α.

Κατά αρχήν να παραθέσω αρχικά τα νούμερα τα οποία δείχνουν τις πραγματικές διαστάσεις. Σύμφωνα με τις εθνικές εκλογές του 2009 οι πολίτες που ήταν εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους ήταν 9.929.065 ενώ ψήφισαν αριστερά μόλις 877.837 πολίτες. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως αυτή είναι η βασική δεξαμενή σαφώς με τις αλληλεπιδράσεις της στο εσωτερικό αλλά και σε σχέση με τα άλλα κόμματα. Εντάξει θα παραδεχτούμε πως κάποιοι πολίτες χειραφετήθηκαν και μπήκαν στο χώρο ως ψηφοφόροι αλλά κυρίως ως ενεργοί πολίτες που μάχονται στο δρόμο και κάποιο άλλοι έφυγαν για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν. Να δώσουμε δηλαδή άλλο ένα ποσοστό από τον 4Α χώρο και να τους κάνουμε 1.000.000 στρογγυλά. Προσοχή δεν μας νοιάζουν οι ψηφοφόροι της αριστεράς γενικά και αόριστα αλλά οι πολίτες που κατεβαίνουν και ριζοσπαστικοποιούνται στο δρόμο. Από αυτό το ένα εκατομμύριο πανελλαδικά οι οποίοι έχουν μια συνεπή και παρουσία στο δρόμο να πούμε πως είναι 300.000 με 400.000 ενεργοί ταξικά συνειδητοποιημένοι πολίτες από την αριστερά γενικά, από τον 4Α χώρο και από άλλους συγγενείς χώρους (πχ ΕΠΑΜ και ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ) που αγωνίζονται και παλεύουν από το μετερίζι του ο καθένας για το γενικό καλό.

Η Αριστερά (με τον όρο δεν εννοώ την σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που σε συνέντευξη του ο Αλέξης Τσίπρας τέσσερις μέρες πριν τις εκλογές στις 14 Μάη έκανε σαφές στον ΑΝΤ1 πως «…η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην Ε.Ε, στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται…» καθώς και τη σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ που καμία σχέση δεν έχει με τον κομμουνισμό) σήμερα δεν μπορεί να πάρει την εξουσία στην Ελλάδα με εκλογές σε ειρηνικές συνθήκες. Μόνο σε επίπεδο διαχείρισης και ανάθεσης όπως το θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή να γίνει ένα άλλο ΠΑΣΟΚ το οποίο θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στη μεγαλύτερη ρεφορμιστική και ΑΑ που υπάρχει στην Ευρώπη σήμερα: την Ελληνική. Κι αυτό γιατί έτσι όπως πάμε είμαστε πάντα 100 βήματα πίσω από την Αστική Τάξη. Και να είμαστε ενωμένοι πάλι θα ήταν τρομακτικά δύσκολο να γίνει η οποιαδήποτε αλλαγή στην Ελλάδα προς κάποιον προοδευτικό σοσιαλιστικό δρόμο. Αυτοί έχουν ήδη βγάλει τους Φασίστες και τους έχουν οπλίσει και εκπαιδεύσει. Ήδη έχουν τις δυνάμεις καταστολείς και το στρατό με το μέρος τους. Ήδη έχουν χρήμα και όπλα και το κυριότερο όλα τα ΜΜΕ με το μέρος τους, εκτός από ελάχιστα (πχ “Εφημερίδα την Συντακτών”, “Το Ποντίκι” και βγάζοντας τα κομματικά μέσα) τα οποία ελέγχονται κυρίως από το ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ ακόμα μετά από τέσσερα ανελέητα χρόνια διάλυσης της χώρας η ΑΑ δεν μπορεί να κάνει κοινό Πολιτικό Μέτωπο μεταξύ της. Με λίγα λόγια η αριστερά είναι διασπασμένη σε τρία μεγάλα κομμάτια: της διαχείρισης, της ήττας και της ιδεολογικής καθαρότητας.

Η ΑΑ που με ενδιαφέρει περισσότερο ως ταξικά συνειδητοποιημένο ενεργό πολίτη έχει ελάχιστες δυνάμεις. Βασικά ξεκινάμε του ότι η μάζα που λέγεται Λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία θέλει την ανάθεση από επαγγελματίες πολιτικούς που θα του κάνουν τα «δουλειά» και γιατί όχι θα τον “βοηθήσουν”/βολέψουν και στο προσωπικό του πρόβλημα. Δηλαδή ο Πάγκαλος είχε δίκιο για τουλάχιστον το 50-60% του ελληνικού πληθυσμού που συναλλασσόταν κυρίως με τα κόμματα εξουσίας. Η κοινωνία μας είναι συνένοχη στο έγκλημα στο βαθμό που της αναλογεί. Εφόσον έχουμε κατακόρυφες ιεραρχικές δομές ανάλογα καταμερίζονται ιεραρχικά και οι ευθύνες. Έτσι η ΑΑ πρέπει να στοχεύσει σωστά στα άμεσα βήματα της, να ιεραρχήσει κατάλληλα τις δυνάμεις της και να πράξει με σύνεση και με αποφασιστικότητα για να επιβιώσει αλλά κυρίως για να ηγεμονεύσει στη βάση της κοινωνίας. Πράγμα σαφώς που δεν έχει κάνει.

Αυτό ας πούμε που έδειξαν οι δημοτικές εκλογές είναι πως η ΑΑ πρέπει να δει ειδικά αυτές τις εκλογές με άλλο μάτι. Δεν υπάρχει χώρος για τρίτη αριστερή δημοτική παράταξη στη μάχη των δημοτικών εκλογών με νικηφόρο αποτέλεσμα. Πρέπει να κατεβαίνει σε Δήμους που θα είναι 100% σίγουρη πως θα βγάλει κάποιον δημοτικό σύμβουλο και θα έχει μία αξιοπρεπή παρουσία τουλάχιστον γύρω στο 5%. Εκτός κι αν αυτή «προσπαθεί» να φτιάξει επαγγελματικά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) στελέχη ή στελέχη με αριβιστική “αγωνιστική” αντίληψη με την παλαιοκομματική λογική της συστημικής αριστεράς απλά για να συμμετέχει με ένα υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο σε κάποιο δήμο και να επιβάλει/εδραιώσει την παρουσία της (αυτοί το λένε να ακούγεται η φωνή τους). Ναι αλλά εφόσον το πρόσταγμα της ΑΑ είναι «όχι στην ανάθεση» γιατί τόση καούρα γι’ αυτό; Με αυτό τον τρόπο χτίστηκε και το κομματικό μεγαθήριο του γραφειοκρατικού ΚΚΕ και τώρα είναι πολύ δύσκολο να γκρεμιστεί. Προσοχή λοιπόν όσο είναι καιρός.

Προσωπικά συμμετείχα σε δύο σχήματα διαφορετικών κατευθύνσεων και στοχεύσεων και ενώ μπήκα με τη λογική πως το σχήμα δεν ήταν ενταγμένο κάτω από τη σκέπη ενός κόμματος (σαφώς που ήμουν φιλικά και ανένταχτα προσκείμενος) αυτό σχεδόν αμέσως καπελώθηκε από τα μέλη που είχαν την αρχική ιδέα και πρόταση. Δεν έχω τίποτα με την ύπαρξη των κομμάτων, αλλά αυτή η λογική του ότι επειδή δεν έχουμε αρκετές δυνάμεις ξεκινάμε κάτι διευρυμένο, ακαπέλωτο και ευρύτερο συμμαχικά, και ύστερα πλαγίως και αμέσως βάζουμε την κομματική μας σφραγίδα για να μη μας “ξεφύγει”, με βρίσκει εντελώς αντίθετο. Ακόμα και η ΑΑ έχει φτιάξει με τη λογική του ΚΚΕ παντού σχεδόν τις δικές της συνδικαλιστικές οργανώσεις. Αυτό δεν είναι κακό από μόνο του αρκεί από την αρχή να είναι ξεκάθαρες οι προθέσεις και διαφανείς. Και κυρίως να αναζητάς τη συμπόρευση και τη Μετωπική Δράση παντού. Αν και η πολυδιάσπαση δεν ωφέλησε ποτέ την αριστερά, ούτε στη τακτική, ούτε στη στρατηγική της. Ο πλουραλισμός απόψεων και θέσεων γίνεται κόμπος που σε πνίγει όταν η ιδεολογική καθαρότητα γίνεται αυτοσκοπός, αυτοπροσδιορισμός και όλη η άλλη αυτοαναφορικότητα.

Ο 4Α χώρος δείχνει το δρόμο αν θέλει να τον δει η ΑΑ.

1η προτεραιότητα: ηγεμονία στο Δρόμο με κοινή Δράση με τον 4Α χώρο.

2η προτεραιότητα: τουλάχιστον σε κάθε καλλικρατικό δήμο να δημιουργηθεί ένας “ελεύθερος κοινωνικός εργατικός χώρος” σαφώς ενταγμένος στο χώρο της ΑΑ αλλά κομματικά ακαπέλωτος, με την προσδοκία να γίνουν χώροι έλξης και τα σημεία αναφοράς των πόλεων φωτίζοντας με την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση τα σκοτάδια των πόλεων και σε άμεση επαφή με τους άλλους χώρους από τον 4Α.

3η προτεραιότητα: να δημιουργηθεί ένα διαδικτυακό ραδιόφωνο με 24ωρη λειτουργία με ειδησεογραφικό, δημοσιογραφικό, συνδικαλιστικό, αγωνιστικό, θεματικό, πολιτιστικό πρόγραμμα το οποίο θα αγκαλιάζεται από όλο τον χώρο της ΑΑ. Αυτό μπορεί να αρχίσει άμεσα και σιγά-σιγά να βελτιώνεται και να στελεχώνεται. Το ελάχιστο στο ξεκίνημα του διαδικτυακού ραδιοσταθμού να είναι ένα τρίωρο σπαστό, ανά 8ωρο, ειδησεογραφικό πρόγραμμα.

4η προτεραιότητα: η ΑΑ να συμμετέχει στις εκλογές αλλά να τις βλέπει ως απλά μια μάχη που πρέπει να δοθεί με τις ελάχιστες δυνάμεις, έτσι ώστε να μη σπαταλά τόσο πολύ χρόνο, ενέργεια, δυνάμεις και πόρους. Γιατί να πηγαίνεις εσύ στους άλλους αφού ΔΕΝ θέλουν, μπορούν, αδυνατούν, φοβούνται, αδιαφορούν να ακούσουν; Άσε τους άλλους να έρθουν να σε βρουν. Δεν υπάρχουν πια σήμερα στην Ελλάδα εξαπατημένοι, ανενημέρωτοι “πολίτες” στα γενικά ιδεολογικά πλαίσια και προστάγματα. Ξέρουν ποιοι είναι στο δρόμο και ποιοι παλεύουν. Ξέρουν πως στο περίπτερο υπάρχουν δεκάδες εφημερίδες όλων των ιδεολογιών και αποχρώσεων αλλά εξακολουθούν να μην έχουν αγοράσει ποτέ καμία από αυτές. Κανείς δεν είναι αθώος πλέον και άμοιρος ευθυνών.

5η προτεραιότητα: διεύρυνση του συνδικαλιστικού Ταξικού Μετώπου, με δουλειά μυρμηγκιού.

6η προτεραιότητα: δημιουργία Πολιτικού Ταξικού Μετώπου της ΑΑ ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Ο 4Α χώρος θα έπρεπε να συμμετέχει στις εκλογές βλέποντας της κι αυτός απλά σαν μια μάχη που επιλέγουμε ποιος θα είναι “καλύτερος” ώστε να ζούμε με περισσότερη αξιοπρέπεια. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Πάνω από κόμματα και από δογματισμούς. Πάνω από ιδεολογικές καθαρότητες και σεχταρισμούς. Κρίνοντας και κάνοντας χωρίς στεγανά και απλοποιήσεις. Όλοι το ξέρουμε πως δεν υπάρχουν μεσσίες αλλά μόνο κοινή Δράση στο Δρόμο. Ο Δογματισμός και η Ιδεολογική περιχαράκωση που έχει ο 4Α χώρος ποσώς διαφέρει πολλές φορές από αυτόν της ΑΑ: παραδείγματα είναι οι εκλογές, τα σωματεία, οι κλαδικές απεργίες και οι κλαδικές κινητοποιήσεις. Δεν μπορείς να μην πάρεις θέση σε δήμους όπως του Πειραιά ή του Βόλου ή του Αριστοτέλη (Χαλκιδική) ή της Αθήνας, της Νίκαιας, του Περάματος, του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας. Ή να τσουβαλιάζεις τόσο εύκολα και ανώδυνα τη συστημική αριστερά με την ΑΑ.

Σύντροφοι είναι αυτοί που βρίσκονται στο Δρόμο και περπατούν μαζί. Αυτοί που ξεκινούν στην Πατησίων από το Μουσείο και το Πολυτεχνείο. Αυτοί που είναι μαζί στα Αντιφασιστικά συλλαλητήρια και φωνάζουν τα ίδια συνθήματα.